عباس یادم داد: وقتی با خدا دست دادی. . . نباید دست خود را پس بگیری!. . . :( مثلُ الامام مثلُ الکعبة. . . ای قوم در طواف! کعبه تان عازم کربلاست. . . دورش نمی گردید؟ پ.ن1:انگار حسینی شدن ما راهی جز بی ح س ی ن شدن تو نداشت ای بانوی داغدار اربعیــــن؛ گرچه تو بی ح س ی ن شدی و ما حسینی نشدیم. . . :( پ.ن2: اربعیــــــن تسلیت. . . :( پ.ن3: تو لحظه های آسمونیتون به یاد ما هم باشین. . . التماس دعای ناب. . . :(( همه از شهر بیرون رفته اند. . . این تبر من کجاست؟؟؟! بت های کوچک را شکستم. . . حالا باید تبر را بگذارم روی دوش خودم! ریزنوشت: مادر بت ها، بت نفس شماست. . . زان که آن بت مار و این بت اژدهاست. . . گفتم: که روی ماهت از من چرا نهــان است؟ هلوع نوشت: نه تنها د ل ت ن گ خودش و نگاه مهربونش، دلتنگ جمکـــــرانشم هستم. . . دعا بفرمایین لطفا. . . :( ماه ، من ای سید خراسانی ! این روزها چقدر تو بوی خورشید میدهی قصه چیست که انتظارت مضاعف شده است من میدانم ؛ خبری در راه نیست ؛ مردی در راه است . . . پ.ن1: جانم فدای رهبر و آن مردی که در راه است. . . پ.ن2: کاش این جمعه بیاد. . . کاش!!. . . سال هاست که دلم حسرت یه نیگاهشو داره. . . فقط یه نیگا!. . . :(( پ.ن3: نکنه که مدت عمر ما به پایان برسه و قلب ما در شوق امام زمان (عج) حتی به قدر لحظه ای تنپیده باشه. . . . پ.ن4: اگر نه چنینیم که دل هامون با شنیدن نام مهدی کنده میشه، اگرتو طول روز و شاید هفته و ماه، دلمونم به سوی اون عزیز پر نمیکشه، باید تو این ایام یه فکری به حال خودمون کنیم. . . :( پ.ن5: التماس دعای فرج. . . :(( نه مرادم، نه مریدم، نه کلامم؛ نه پیامم، نه سلامم، نه علیکم، نه سپیدم، نه سیاهم . . . نه چنانم که تو گویی، نه چنینم که تو خوانی، و نه آن گونه که گفتند و شنیدی و تو دانی . . . نه سمائم، نه زمینم، نه به زنجیر کسی بسته و نه برده ی دینم؛ نه چنان چشمه ی آبم، نه سرابم، نه برای دل تنهایی تو جام شرابم . . . نه گرفتار و اسیرم، نه صفیرم، نه فرستاده ی پیرم، نه به هر خانقه و مسجد و میخانه فقیرم . . . نه جهنم، نه بهشتم؛ نه چنین بوده سرشتم، این سخن را من از امروز نه گفتم، نه نوشتم؛ بلکه از صبح ازل با قلم نور نوشتم : "حقیقت نه به رنگ است و نه بو، نه به های است و نه هو؛ نه به این است و نه او، نه به جام و نه سبو" گر به این نقطه رسیدی به تو آهسته و در پرده بگویم تا کسی جز من و تو نشنود این راز گهربار جهان را؛ آنچه گفتند و سرودند تو آنی، تو خود جان جهانی؛ گر نهانی و عیانی، تو همانی، تو همانی که همه عمر به دنبال خودت نعره زنانی و ندانی و ندانی که تو آن نقطه ی عشقی وتو اسرار نهانی . . . همه جایی، نه تو یک جا؛ همه پایی، نه تو یک پا؛ همه ای، با همه ای، همهمه ای، بی همه ای، تو سکوتی، تو خود باغ بهشتی، ملکوتی، تو به خود آمده از فلسفه ی چون و چرایی . . . به تو سوگند که این راز شنیدی و نترسیدی و بیدار شدی در همه افلاک خدایی . . . نه که جزئی، و نه چون آب در اندام سبویی، خود اویی، خود اویی . . . . به خود آ؛ تا به در خانه ی هرعابد و زاهد به گدایی ننشینی، و به جز روشنی و شعشعه ی پرتو خود هیچ نبینی و گل وصل نچینی . . . به خود آ ! گفت: حاج آقا! من شنیده ام اگر انسان در نماز متوجه شود که کسی در حال دزدیدن کفش اوست می تواند نماز را بشکند و برود کفشش را بگیرد؛ درست است حاج آقا ؟! شیخ گفت: درست است آقا. . . نمازی که در آن حواست به کفشت است، اصلاً باید شکست ! پ.ن1: چه نمازها که خواندیم و حواسمان فقط به کفشهایی بود که او داده بود . . . پ.ن2: ما در نماز سجده به دیدار میبریم بیچاره آنکه سجده به دیوار میبرد !! پ.ن3: یکی از راههایی که می توان فهمید خدا ما را به حال خود وا گذاشته یا نه ، اینست که ببینیم آیا توانایی عبادت برای او را از دست داده ایم یا نه. . . :( زمانه ی عجیبی است ! برخی مردمان امام گذشته راعاشقند، نه امام حاضر را ! میدانی چرا ؟! امام گذشته را هرگونه بخواهند تفسیرمی کنند، اما امام حاضر را باید فرمان ببرند. . . وکوفیان عاشورا را اینگونه رقم زدند. . . کاش میدانستم؛ باید با چند ماه خداحافظی کنم و به چند خورشید سلام تا بیایی .... ؟! اللهم عجل لولیک الفرج. . . :( ناگهان قلــب حـرم وا شد و یک مرد جــوان مثل تیری که رهـــا می شود از دست کمــان خستــه از مانــدن و آمــاده رفتــن شـده بود بعــد یک عمـر رهــا از قفـس تــن شده بود مســت از کام پـدر بود و لبـش سوختــه بود مســت می آمد و رخســاره برافروختـه بود روح او از همه دل کنـده ، به او دل بسـتــه بـر تنــش دســت یـداللـه حمـایــل بسـتــــــه بی خود ازخود، به خـدا با دل وجان می آمد زیر شمشیـــر غمـش رقــص کنــان می آمد یــاعلــی گفـــت که بر پـا بکنـد محشـــر را آمــده بـــــاز هم از جــا بکنــد خـیـبـــــر را آمـــــد، آمد به تمـــاشــا بکشـــــد دیـدن را معنــی جمـلــه در پــوســت نگـنـجیــدن را بی امــان دور خـدا مرد جـــوان می چرخید زیــرپایــش همه کون و مکـــان می چرخید بـــارهـا از دل شــب یـک تنــه بیــرون آمــد رفـت از مـیـســره، از مـیـمـنــه بیرون آمــد آن طـرف محــو تماشای علـی حضــرت ماه گــفــت: لا حــــــول و لا قــــوه الّا بــاللّـــه مســـت از کــام پـــدر، زاده لیـــلا ، مجنـون بــه تماشـــای جنــونش همه دنیــا مجنــون آه در مـثـنــوی ام آینـــه حیــرت زده اســت بیــت دربیـت خــدا واژه به وجـد آمده اسـت رفتی ازخویش، که ازخویش به وحدت برسی پســـرم! چنـــــد قـدم مانـده به بعثـت برسی نفـــس نیــزه و شمـشیــر و سپـر بنـد آمد بــه تـمــاشـــای نبـــرد تـو خـــداونـد آمـد باهمـان حکــم که قرآن خدا جان من است آیه در آیه رجــزهای تو قــــرآن من است ناگهـــان گــرد و غبـار خطـر آرام نشست دیـدمـت خـرم و خندان قدح باده به دست آه آیینـــه در آیینــه عـجــب تـصــویــری داری از دست خودت جــام بـلا می گیری زخم ها باتو چه کردند؟ جوان تر شده ای به خدا بیش تر از پیش پیـــمبر شـده ای پـــدرت آمـــده در سـیـنـــه تـلاطــم دارد از لبت خـواهـش یک جـرعه تبسـم دارد غرق خـون هستی وبرخاسته آه، از بابا آه! لب وا کـن و انگــــور بخـواه از بابا گوش کن خواهرم از سمت حـرم می آید بــا فغـــــــان پســـرم وا پســـرم مـی آید بــاز هم عطــر گـل یــاس به گیسو داری ولی این بـارچــرا دست به پهلـــو داری؟! کربـلا کوچه ندارد همه جایش دشت است یاس در یاس مگر مادرمن برگشته ست؟! مثــل آیینــه ی در خــاک مکــدّر شده ای چشم من تار شده؟ یا تو مکرّر شده ای؟! من تـو را در همـه کــرب و بــلا می بینـم هر کجـــا می نگـــرم جسـم تو را می بینم اربـا اربـا شده چون برگ خزان می ریزی کـاش می شد که تو با معجــزه ای برخیزی مانده ام خیره به جسمت که چه راهی دارم بایــد انگـــار تو را بیــن عبـــا بگــذارم بایــد انگـــار تو را بین عبـــایم ببــــرم تـا که شـــش گوشـــه شــود با تـو ضریحـــم پســرم... التماس دعای ناب 
گفتا: تو خود حجابی ور نه رخم عیــان است!
گفتم: که از که پرسـم جانا نشــان کویــت؟
گفتا:نشان چه پرسی آن کوی بی‌نشان است
گفتم: مرا غم تو خوشتر ز شادمــانی است
گفتـا: که در ره ما غم نیــز شادمـــان است
گفتـم: که سوخــت جـانــم از آتــش نهـــانـم
گفت:آنکه سوخت اورا، کی ناله وفغان است
گفتـم: فراق تا کی؟ گفتا: که تا تــو هستی
گفتم:نفـس همین است،گفتا:سخن همـان است
گفتـم:که حاجتـی هست، گفتــا:بخـواه ازمـا
گفتم: غمم بیفــزا، گفتا: که رایگـان است. . .
خط خطــی شده در چهارشنبه 90/10/28ساعت
2:25 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در شنبه 90/10/24ساعت
3:0 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در چهارشنبه 90/10/21ساعت
6:27 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در یکشنبه 90/10/18ساعت
12:53 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در دوشنبه 90/10/12ساعت
10:7 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در چهارشنبه 90/10/7ساعت
12:48 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در سه شنبه 90/10/6ساعت
4:51 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در چهارشنبه 90/9/30ساعت
5:1 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در دوشنبه 90/9/21ساعت
1:10 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در شنبه 90/9/12ساعت
11:49 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
