حجاب

گل عفاف ، در بوستان حجاب می روید .

بی حجابی ، همچون شاخه ای بیرون از حصار باغ است ، که طمع هر رهگذر را به سوی خود جلب می کند .

هیچ کس با نام « آزادی » دیوار خانه ی خود را بر نمی دارد و شب ها در خانه ی خود را باز نمی گذارد .

گوهر عفاف و پاکی کم ارزش تر از پول و جواهرات نیست .

کسی که « کودک عفاف » را جلوی صد ها گرگ گرسنه می برد و به تماشا می گذارد ، روزی هم « پشت دیوار ندامت » اشک حسرت خواهد ریخت .

حجاب ، همچون یک توری ، مانع ورود حشرات نگاه های مسموم است . کسی که راه ورود مگس های مزاحم را می بندد ، خود را « مصون » ساخته است ، نه محدود .

زن به خاطر کرامت و ارزشی که دارد نباید خود را حراج کندو در بازار سوداگران شهوت ، خود را به چند نگاه و لبخند بفروشد .

حجاب ، مثل در یک شیشه عطر ، مانع پریدن عطر عفاف می شود ؛ نباید گذاشت پای بیگانه ، وارد مزرعه ی نجابت شود و بوته های نورس عصمت را لگد مال کند .

حجاب ، زندان نیست که زنان در آن محبوس باشند ، بلکه قلعه و دژی است که از ورود غارتگران و مهاجمان جلوگیری می کند . زنان باحجاب ، قلعه نشینانی اند که به مزاحمان ، اجازه ی ورود به حریم عفاف نمی دهند .

اگر چشم ، دریای هوس شود ، قایق گناه در آن حرکت می کند ...

خط خطــی شده در جمعه 88/7/3ساعت 1:14 عصر به قلمِ یــــادگـاری ( ) |