آنکه عزيزترين کس اش را،پدرش را ، فرزندش را ، برادرش را،در جامه ي شهادت به خدا تقديم ميکند، دلخوش است به اينکه هر از چند گاه در کنارقبر او مي نشيند و به تيشه اشک راه بسته دل مي گشايد.ولي آنکس که قبري براي عزيزش نميشناسد چطور؟او بغضش را با خود به کجا مي تواند ببرد؟؟...کاش زهرا (س) هم زيارتگاه داشت:( ...