قــــــــلــــــــــــــبــــــــــ تـــنـــــــــــد تــنــــــــــــد می تپد. . . اشــــــــــــــــــــــکــــــ ــــ ـــ ــ ـ چون قطرات باران نـــــــــــــــــم نــــــــــــــم از آسمـــــانِ چشمــــانم می بارد. . . و دل هــــم چــنــــــان بی تابی میکند از شــدتِ دلــــتـــــنــــــــــــگی . . . نــــــه.......... این دفعه دیگر نه تندتند تپیدنِ قلب از درد است و نه نم نم باریدنِ آسمــانِ چشمانم. . . قلب تند تند می تپد تا امشب را به فردا برساند و چشمــــان از شدت شوق از ثانیه ای دریغ نمیکنند این بارش اشک را . . . ولــــــی نـــــه... انــــگــــــار اشکِ چشـــمانم فقط بخـــاطر شــوق نیست که می بارند میخواهند بشورند. . . چون باران.... میخواهــــد بشورند گنـــــاهان را. . میخواهد زیـــــبـــــــــــا و آراسته کــــنـــــــد خود را... آخــر فــــــــــــــردا عازم است چشمـــــــــــانم... عـــــــازم سفـــــــر دیدار یار. . . میخواهد برود جایی که هوایش پــــــــر است از بوی شــــــقایق. . . میخواهد برود تا غــــروبِ شـلمــچــــه را بیند و طلایی طــلایــیــه را... دل میخــــــــواهد برود ارونـــد تا غم هایش را به آبــش بسپارد تا ببردشان.. تا غم ها را ببرد تا ناکجـــــاآبــــــــــاد. . . تا جایی که راه خـــانه ی کــــــــاشــــــانه دلم را گــــــــــم کنـــــــد. . . میخواهنــــد بروند... بروند آنـــــجـــــــــــا. . . جایی که می گویند آسمــــــانش به زمـــــیــــــــــــن عجـــیــــب نــزدیــک است. . . دل میخواهد برود آنجا تا شــــاید بالی به او هدیـــــه دهند تا بال کشــــد به سوی آسمــــانش... همــــان آسمــانی که لاله ها پرپر شدندو به آنجــــا سرک کشیدند. . . همان آسمـــان!! پ.ن: فردا عازم دیار آن آسمـــانی ها هستم... از فــردا به مدت6روز... حلالم کنید! ریزنوشت: خدایا کمکم کن تو این سفر آدم شم. . . خستـــه شدم از حوا بودنم!! مــلـــتـــمــــــس دعـــــــــا. . . . . . آخخخ.. :( حرفی برای گفتن ندارم........................ ولی خوب میتوانی د ل ت ن گ ی را از برق چشمانم بخوانی..، وقتی که خیره میشوم به عکسی که در همــان نگاهِ اول دلم را پرواز می دهد به سوی خود. . . خوش به حال شمــاها که بال داشتین و به آسمون پر کشیدین.. و خوش به حالِ این پرنده هــای عــاشق که پرِ پرواز دارن و دورتون بال بال میزنن... پ.ن: کاش منم پرنده بودم....... د ل ت ن گ م. . . می گفت: غواصان زیادی در سردی زمستــان، ساعت ها زیر آب اروند رفتند.. برای شناسایی.. و انجام عملیات. . . اما به احترام نام گردانشان "اباالفضل العباس" تشنه برگشتند... و بعضی نیز، همان جا، از تشنگی شربت شهـــادت نوشیدند و سیراب شدند. . . پ.ن: نکند این پرچمِ عباس در دلِ اروند حکایت از پیکرِ پاک شهیدی تشنه لب در زبرِ خاک های رسی اش دارد..؟! :( نصفه شب باران بند آمد بود.. راوی میگفت: نمیدانم حکمت بند آمدن این باران چیست....!؟ امــا من خوب میدانستم. . . میدانم اشک آسمـــان تمومی نداشت، ولی نه.. خسته هم نشده بود از این همه زار زدن.. گویی کسی در گوشش زمزمه کرده بود آیات خدا را، آرامش کرده بود..... خوب میدانستم کار، کار ِ شهداست. . . آخر اینقدر گله و شکایت کردم از این پذیرایی شان که دیگر آخر خود شرمنده شدم.. باخود گفتم درست نیست این همه گلایه... این اوج نامردیست که به آنان بگویم بی معرفت.. به کسانی که با معرفت از پیشمان رفتند... امــا هنوز حس می شود بودنشان. . . به کسانی که با معرفت پرباز کردندو به سوی عرش پرواز کردند... بامعرفت هایی که پلاکشان، دلِ هزاران هزاران نفر را می برد و به اوج معرفت می رساند. . . واقعا نامردیست. . . پشیمـــان شدم از این شکایت های بیجایم.. از این نامردی ام در حق شان... به خود آمدم.. میدانستـــم با این دل رئوفشـــان تا آخر ما را خوب بدرقه میکنند به شهرمــان. . . و خوب هم بدرقه کردند.. و شرمندگی را در وجودم انداختند. . . :( اروند و شلمچه خیلی خوب پذیرایمان بودند. . . و من همچنان شرمنده با باران چشمانم، در انتظارِ پذیرفتن عذرم، بخاطرِ حرف هاو شکایت های بیجای روز قبلم... :( پ.ن: شهدا العفــــــــــــو. . . . . . تازه میفهمم "ه م د ر د ی" هم به موقعش خوب است. . . . . . زمـــانی که آسمــــان برای همدردی با من شروع به اشک ریختن و زار زدن کرد، امـــا غافل ازینکه با این کارش، دلتنگیم را افزون کردو بارش چشمانم را.. چون چیزی ارزشمنـــد را از من گرفت... زمـــان ملاقات با شهــداء هویزه و دهلاویه را. . . درقبال اشک های ب ه ظ ا ه ر قیمتی اش... :( پ.ن: شهـــــداء.. هنوز از دیدنتون سیــــر نشدم... میشه دوباره دعوتم کنین؟ :( در اتوبوس - نزدیکی اهــواز. . . آسمـــان دلم عجیب ابری بود و محتاج قطره ای بارش اشک.. آخر خبر رسیده بود که فقط شهــدای دهلاویه، هویزه، اروند و شلمچه برایمان کارت دعوت فرستـــادند ما را به میهمانی خود خوانده اند سخت احتیاج به باریدن داشتم (ساعت 6ونیم صبح - ورودمان به اردوگــاه. . . ) آسمــــان شدید شروع به باریدن گرفت.. گویی بازهـــم از دل ابری و سنگینم آگاهی داشت.. آسمـــانی که خیلی وقت بود چشمان خود را با اشکانش نمناک نکرده بود. . . تا ساعت 11 - وقت استراحت. . . امــا خواب به چشمانم نمی آمد به بیرون رفتـــم.. گفتم شاید کمی قدم زدن در این هوای بغض آلود با چشمـــان اشک آلود آرامم کند. . . همه شکایت داشتند از گریه بی وقت آسمــان؛ برای من هم دردناک بود اما دردی همراه با لذت.. بخاطر همدردیش بامن... امـّـــــــــــا . . . . . . :( وقتی گوش جان با آوای زیبای ش ل م چ ه.. ط ل ا ئ ی ه.. خ ر م ش ه ر.. ف ک ه.. د و کو ه ه... نوازش پیدا می کند، دل بی قراری می کند. . . و پر باز می کند.. پر باز می کند تا پرواز کند. . . برود آن سوی آسمــــان ها... با بی قراریش برود سر قرارش با شهـــدا می رود تا خود را آرام کند. . . می رود تا نگاه شهدا به او، حرف هایشان، نظر هایشان، مرحمی شود بر زخم های نمک پاشیده شده اش... پ.ن1: فردا عازم جنوب هستم.. میرم مهمونی شهدا، میرم تا خود ِ گم شدمو پیدا کنم... :( پ.ن2: دعا کنین تو این مهمونی شهــدا خوب ازمون پذیرایی کنن.. تو اون گرما.. با شربت خنک شهــادت. . . :) التمــــاس دعــا گوشیم به صدا دراومد.. پیامی رسیده بود از یک بامعرفت (درخطه دوکوهه): "آجی سلام جیجــر.. آجی جیگرم کباب شد.. کاش بودی... آجی میگم امرو نه امشب رفتیم دوکوهه کنــار دومین قبر شهیـــدگمنام جوووون اونی که تو حوض نیس، بیرونه و جینگیل داره بالا طرحش یه تیکه سنگ تو گوشش گذاشتم آجی واسه توعه زیر تنها چیزیه که اون لحظه داشتم یه چن دونه تخمه سیاه بود.. ایشالا سرجاش بمونه تا تو بیای ببینیش:((( آجی کاش اینجا بودی.....کاش:( (اینو کاملا بابغض بخون)" شب زنگ زدم بهش باکمال پررویی و بی توجهی گفتم: "هی کچل!! آخه اون پیامه چی بود واسم فرستادی..؟! چند دونه تخمه گذاشتی اونجا که چی؟؟! که بیام نوش جون کنم..؟! یکی ندونه فکر میکنه که........................ :دی بابا حدقل یه کادویی، چیـــزی.... :)) اصلا ازکجا معلوم که شهدا منو اونورا دعوت کنن.. از کجا معلوم ببرنمون دوکوهه.... اصلا گیریم ببرن، تا اون موقع دیگه اثری از اونا که به یادگار گذاشتی واسم باقی نیست... باصدای مهربونش، با آرامش خاصی تو اون همهمه و شلوغی که سخت میشد صداشو شنید، گفت: "آجی اونا رو سپردم به همون شهید گمنامه.. امانت دادم بهش.. :) یه تیکه سنگ و چندتا دونه تخمه دیگه چیزی نیست که بخوان از اونجا بدزدنش.." با بغضی تو گلوم گفتم: آجی فقط دعا کن واسم دعاکن که ببرنمون دوکوهه چشــام آرزوی دیدن ساختمونای تخریب شدشو داره آرزوی دیدن حسینیش رو... :( پ.ن:چه حس شیرین و قشنگیه وقتی تو این دنیـایی که هرکی به فکــرخودشه و کارای خودش، یکی باشه که این پیامو بهت بده و کلی ذوق مرگت کنه :)) پیامی که پیامش برای من این بود: "درکنــارشهدا هم به یادتم.. ایشالا همین شهدای گمنام به داد دلت برسن" پ.ن2: خدا انشاالله آجیمو واسم حفظ کنه.. التمـــاس دعا نمیدانم چرا می گویند با یک گل بهار نمیشود... من که میگویم اگر تو بیایی دنیا گلستان می شود.. وآنگاست که دیگر درک معنای پاییز و زمستان برایمان سخت می شود... آقای مهربانم.. بیا! بیا، تا همگان متوجه شوند که میتوان با وجود یک گل بهــــار را به اثبات رسانید.. د ل ت ن گ م.. بیــــا! اللهم عجــل لولیک الفرج..
خط خطــی شده در یکشنبه 91/1/6ساعت
12:25 صبح به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در چهارشنبه 90/12/17ساعت
3:41 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در یکشنبه 90/12/14ساعت
9:4 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در چهارشنبه 90/12/10ساعت
3:24 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در سه شنبه 90/12/9ساعت
2:18 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در دوشنبه 90/12/8ساعت
9:31 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در دوشنبه 90/12/8ساعت
7:6 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در پنج شنبه 90/12/4ساعت
9:48 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در چهارشنبه 90/12/3ساعت
6:57 صبح به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
خط خطــی شده در جمعه 90/11/28ساعت
11:1 صبح به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
